*
Το βιβλίο, ναι, είναι έμψυχο
Όχι οι έννοιες
ούτε οι καταγεγραμμένες σκέψεις του ηλίθιου συγγραφέα
Ήταν δέντρο, έγινε χαρτί με μελάνι τυπωμένο πάνω του
Φθείρεται με το πέρασμα του χρόνου, αλλοιώνεται, ξεψυχάει
Ζει και περιμένει να περάσει στην απόλυτη φθορά
Και ο καναπές σου, επίσης
Οι τοίχοι, τα παράθυρα
τα πάντα γύρω σου
Ποιος λέει πως είναι άψυχα υλικά;
Δεν έχεις ιδέα
Ζουν, τα πάντα ζουν και περιμένουν καρτερικά
μια αποσύνθεση που μπορεί να κρατήσει αιώνες
Σαπίζουν, καταστρέφονται, γίνονται θρύμματα
απειροελάχιστη ύλη
εξαφανίζονται
Αλλά όσο ζουν
καταλαβαίνουν, νιώθουν, θλίβονται, χαίρονται
κάνουν ό,τι κάνεις κι εσύ που νομίζεις πως ζεις
Τίποτα
Μόνο οι άνθρωποι είναι άψυχοι
Εγώ, εσύ, αυτός, ηλίθιοι όλοι μας
Νομίζουμε πως γνωρίζουμε
ενώ το μόνο που συμβαίνει πραγματικά
είναι πως συνειδητοποιούμε τη ματαιότητα των πάντων
Νομίζουμε πως ξεχωρίζουμε…
Αρχίδια!
