Η μόνη ουσία

Ι

Και ζήσαμε σε έναν κόσμο μάταιο

που μόνο οι σκιές έδειχνε να έχουν

κάποια ουσία ανυπόστατη

όπως αυτή του πλοίου που ίπταται

κρύβοντάς μας για λίγο τον ήλιο

ή καλύτερα

σκιάζοντάς μας

για να πάρουμε κουράγιο να συνεχίσουμε

αυτό το ταξίδι

της ζωής ή του ονείρου

με μοναδικό μας προορισμό

τον ύπνο των αιώνων

ΙΙ

H ανυπαρξία είναι όμως

το ίδιο ασήμαντη με την ύπαρξη

σαν κόκκους άμμου

που ελευθερώθηκαν

στην απεραντοσύνη του σύμπαντος

και μόνο η ηδονή φαντάζει

να είναι η στιγμή

που γινόμαστε τόσο τεράστιοι

που ακόμα και το σύμπαν μοιάζει

τόσο μικρό μπροστά της…

H ουσία της ζωής και της γέννησης των πάντων

ΙΙΙ

Tο πλοίο συνέχισε την πορεία του

και μόνο όσοι ξαγρυπνούσαν

μπορούσαν να μείνουν ζωντανοί

καθώς τους υπόλοιπους

τους είχε πάρει από καιρό

ο ύπνος

ΙV

Τα φώτα της στεριάς στο βάθος

και η απομάκρυνση του πλοίου

απ’ αυτά

Η ζωή είναι το ταξίδι

με μόνο προορισμό το θάνατο

Και η ηδονή…

Στο καφενείο του χωριού

Εκείνο το βράδυ δεν είχε κόσμο στο καφενείο και τα φώτα ήταν πολύ δυνατά – παρόλο που η ώρα ήταν περασμένη. Έπαιζε μάλιστα και μια μουσική λάτιν και μέσα βρίσκονταν ένας ενήλικας, δύο παιδιά και ο καφετζής. Είχε κρύο ακόμα, αλλά αφού χαιρέτισε και είδε την κατάσταση, προτίμησε να καθίσει έξω, μόνος του. Πήρε ρακή κι ελιές.

Υπήρχαν κάποια πολύχρωμα λαμπιόνια κρεμασμένα από τον τοίχο του καφενείου, σε έναν στύλο απέναντι. Καθώς δεν είχε τι άλλο να κάνει, άρχισε να τα μετράει. Κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, μπλε, πράσινο. Εφτά. Κι από την άλλη μεριά το ίδιο, μόνο που υπήρχε ένα καμένο και χαλούσε τη συμμετρία. Απέναντί του, το φαράγγι και τα πλατάνια που φωτίζονταν από κάποιους χαμηλούς προβολείς. Έτσι, για να τονίζεται τα βράδια η ομορφιά του τοπίου ή για να μην πέσει κανένας μεθυσμένος στο ποτάμι... 

Είχε κρύο και υγρασία, αλλά δεν ήθελε να μπει μέσα. Το σκηνικό ήταν πολύ εύθυμο και δεν μπορούσε να εκφράσει τη θλίψη του. Ήθελε να πιει. Δεν είχε που αλλού να πάει…

Σοβαρότητα, γελοιότητα, ελευθερία, τέχνη, υστεροφημία, λήθη

Δεν μπορώ τη σοβαρότητα, τους σοβαρούς υπεύθυνους ανθρώπους. Είμαι γελοίος, ναι και γελωτοποιός. Προτιμώ αυτούς που αφήνονται στη ζωή και γίνονται έρμαιό της. Τους μέθυσους, τους ευάλωτους, τους απανταχού αλήτες. Ίσως γιατί τέτοιος είμαι κι εγώ. Καμία τέχνη δεν μπορεί να πηγάσει μέσα από συμβιβασμούς και συστήματα. Η τέχνη είναι άναρχη και άναρχοι όσοι ασχολούνται με αυτή. Το να είσαι κοινωνικά αποδεκτός, είναι κατάρα. Ελευθερία είναι να κινείσαι ελεύθερα, κόντρα σε όλα τα στεγανά της κοινωνίας και των «συνετών» ανθρώπων. Ελευθερία είναι να μην υπάρχουν κανόνες και να λειτουργείς σύμφωνα με τη φύση. Ό,τι πηγαίνει κόντρα στη φύση, είναι αφύσικο και καταπιεστικό. Η γνώση σε απελευθερώνει. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται πολλά. Λίγη τροφή, μια στέγη, έρωτα και την ελευθερία της δημιουργίας. Οι άνθρωποι ζουν φυλακισμένοι σε κοινότητες, φύγε από τους ανθρώπους. Ο έρωτας σε απελευθερώνει. Πρέπει να είσαι πάντα ερωτευμένος με τη ζωή την ίδια και δεν θα σε νοιάξει ποτέ ο θάνατος. Ο θάνατος είναι η ανυπαρξία. Ας ζήσουμε τη ζωή όσο προλαβαίνουμε ακόμα. Αύριο είναι αργά. Και η λήθη, η μόνη αλήθεια της ζωής και του θανάτου. Υστεροφημία, στάσου στα γόνατα και πάρε στο στόμα σου τον έρωτά μου. Έτσι, ίσως να νιώσεις κι εσύ λίγο ζωντανή…

Ολόκληρο το βίντεο από την παρουσίαση στο Ποέτα, Θεσσαλονίκη

Ευχαριστώ τον ποιητή Τόλη Νικηφόρου που προλόγισε για το έργο μου, τον Δημήτρη Κρεμμύδα για τη μουσική κάλυψη της βραδιάς, το Ζέφυρο Βρύζα για τη σκηνοθετική του ματιά καθώς και όλους τους φίλους από το ποέτα και όσους βρέθηκαν εκεί για να με στηρίξουν με τον τρόπο τους. 

Καλή συνέχεια σε όλους και

εις άλλα με υγεία! 

Φωτογραφίες από την παρουσίαση στο Ποέτα - Θεσσαλονίκη

Θέλω να ευχαριστήσω τον ποιητή Τόλη Νικηφόρου για την όμορφη ομιλία του, τον Δημήτρη Κρεμμύδα για την μουσική κάλυψη της βραδιάς, όλα τα παιδιά του συνεργατικού καφενείου - βιβλιοπωλείου Ποέτα, καθώς και όλους εσάς που βρεθήκατε εκεί και με τιμήσατε με την παρουσία σας.
Να είστε όλοι καλά!
Εις το επανιδείν!

Από αριστερά: Δημ. Κρεμμύδας στην κιθάρα, 

ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου κι εγώ

Παρουσίαση σε Θεσσαλονίκη και Λιτόχωρο

Παρουσίαση της τελευταία μου λογοτεχνικής δουλειάς " Χ - έγερση υποσυνειδήτου", στο καφέ – βιβλιοπωλείο Ποέτα στη Θεσσαλονίκη.
Θα προλογίσει ο ποιητής και λογοτέχνης Τόλης Νικηφόρου.
Την εκδήλωση θα ντύσει μουσικά ο Δημήτρης Κρεμμύδας με την κλασική του κιθάρα. 

Θα διαβαστούν ποιήματα και από τις προηγούμενες δουλειές μου, καθώς κι από τη νέα μου υπό έκδοση συλλογή, "Ασημαντότητες".
Θα ακολουθήσει συζήτηση.
Παρασκευή 7 Απριλίου και ώρα 8:00μμ
Συνεταιριστικό βιβλιοπωλείο – καφέ: Ποέτα, (Αριστοτέλους 34) Θεσσαλονίκη.

Επίσης, την Τετάρτη 12 Απριλίου και ώρα 8μμ, θα γίνει μια ακόμα παρουσίαση στο Λιτόχωρο Πιερίας, στο καφενείο "Ρωμέικο" δίπλα στο φαράγγι του Ενιπέα.
Την εκδήλωση θα ντύσει μουσικά ο Δημήτρης Κρεμμύδας με την κλασική του κιθάρα. 

Θα διαβαστούν ποιήματα και από τις προηγούμενες δουλειές μου, καθώς κι από τη νέα μου υπό έκδοση συλλογή, "Ασημαντότητες".
Θα ακολουθήσει συζήτηση. 

Το λεωφορείο

Το λεωφορείο συνέχιζε το αέναο ταξίδι του

σε μια απέραντη ευθεία

και τα βουνά στο βάθος

που όλο πλησίαζαν

και ο ήλιος που σαν αυτόχειρας είχε κρεμαστεί
στην ώρα της δύσης –

                         δεν έλεγε να σκοτεινιάσει

και οι ενοχλητικοί συνεπιβάτες

            τα επιβλητικά σύννεφα

                        οι χαμένες χίμαιρες

κι όλο πήγαινε

κι όλο πήγαινε…

Δεν έλεγε να φτάσει

το λεωφορείο

Δεν έλεγε να φτάσει