Το μουρμουρητό του καταστρώματος

Ενημερώνουμε τους κυρίους επιβάτες

να πάει να γαμηθεί η έμπνευσή σου!

Έτσι εύκολα μπορεί να σε καταστρέψει

μια ανακοίνωση στο πλοίο

Στέκομαι στο κατάστρωμα και ακούω τη λαμαρίνα που τρίζει

                                                 δίνοντας μια όμορφη υπόσταση στη νύχτα

Άλλωστε, δεν κάνει κρύο πια – τέλη Μαΐου

Δε χρειάζεται να μπω στα σαλόνια του πλοίου

                                                 τα οποία πάντα σιχαινόμουν

Εδώ μπορώ να καπνίζω

                        να γράφω και να ταξιδεύω

Ω! ώρα είναι να πάω να φέρω τη βαλίτσα μου πάνω

Αλλά κι αν δεν το κάνω

                   ποιος να θέλει κάτι παλιά και βρώμικα ρούχα

                                                  που δεν είναι καν στα μέτρα του; …

Έτσι έζησα πάντα ασφαλής

                   κι ας πήγαιναν όλα κατά διαόλου

Ποιος μπορεί να ζητήσει κάτι παραπάνω

                             χωρίς να ξέρει τι να το κάνει  

Κατέβηκα λοιπόν κάτω και περιμάζεψα τα κουρέλια μου

           και πες μου τώρα

                       ποιος αλήτης θα μπορούσε να ζήσει δίχως αυτά;

Άκου τη λαμαρίνα που τρίζει

και το μουρμουρητό της μηχανής του πλοίου

ίσως και κάποιες ομιλίες στο βάθος

αλλά τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει

αυτό το γνώριμο ηχοτοπίο

Μου αρέσουν τα ταξίδια

όχι ο προορισμός, αλλά η πορεία

εκεί γράφονται ωραία ποιήματα

κι όχι μόνο

ένας φίλος Αφρικανός, με φωνάζει:

Bro… Bro… και μου δείχνει τον καρπό του

έτσι ώστε να καταλάβω πως ζητάει την ώρα

Άνοιξα τα χέρια μου δείχνοντάς του πως

                                        δεν έχω καλή σχέση με το χρόνο

                                                                                      κι έφυγε

Τι κρίμα…

Δεν πρόλαβα να του πω πως ο χρόνος δεν υπάρχει

Τα πάντα είναι σκληρά

Δεν έχω τι να βάλω για προσκεφάλι…

Μουρμουρίζουν οι λαμαρίνες

η μηχανή, το πλοίο όλο

Ίσως να θέλει απλά να μας νανουρίσει 

Καληνύχτα λοιπόν

Τα λέμε αύριο με την αυγή

σε άλλο λιμάνι

Η τελευταία ομορφιά της άνοιξης

Ευτυχώς υποχώρησε αυτή η πρώιμη ζέστη και αυτός ο λίβας που μας κάνει να δυσανασχετούμε και έδωσε τη θέση του τώρα σε ένα όμορφο λυτρωτικό δροσερό αεράκι και τα σύννεφα μαζεύτηκαν και ο νους καθάρισε, το σώμα ανάσανε και η μυρωδιά της βροχής πάντα προηγείται – τι όμορφα που μυρίζει η βροχή και οι πρώτες σταγόνες έπεσαν να ξεδιψάσουν τη γη και τους ανθρώπους και η θερμοκρασία έπεσε κι άλλο, αναγκάστηκα να βάλω μπλούζα και να βγω στο μπαλκόνι να απολαύσω τη βροχή, να κοιτάω τον ορίζοντα και τα σύννεφα κι ένα γεράκι που κάνει κύκλους και μετά να χάνεται και η βροχή να σταματάει για λίγο – το ξέρω όμως, πως είναι για λίγο, θα συνεχίσει,
αυτός ο αναζωογονητικός αέρας, η μυρωδιά της γης, ολάκερης της φύσης, η τελευταία ομορφιά της άνοιξης, Μάιος μήνας, λίγο πριν έρθει το καλοκαίρι για τα καλά και ανελέητα μας ψήσει.

Οι άνθρωποι που δεν απολαμβάνουν τη βροχή, είναι οι ίδιοι που δεν αγαπούν τη φύση, τη ζωή.

Η ώρα είναι λίγο πριν νυχτώσει, η βροχή έχει προσωρινά σταματήσει και τα πουλιά κελαηδάνε ακόμα. Οι άνθρωποι είναι κρυμμένοι στα σπίτια τους και η βροχή…

Το ξέρω, θα μου κάνει τη χάρη, σε λίγο θα συνεχίσει.  

Η Τέχνη του Ζην (ή Ένας Κυνικός στον Κήπο του Επίκουρου)

Το διάβασμα, δεν είναι τίποτε άλλο από την ανάγνωση της δομημένης σκέψης του γράφοντα. Και αυτό είναι μια μορφή τέχνης. Όταν δεν έχεις κάποιο βιβλίο μαζί σου, άσε τις σκέψεις σου να ταξιδέψουν και να εξελιχθούν. Αυτή είναι η στιγμή της δική σου δημιουργίας. Και αν κάποια σου αρέσει, σημείωσέ τη. Αυτό που μας καθορίζει στη ζωή είναι ο τρόπος σκέψης. Μη τη χαραμίζεις σε αηδίες. Η ζωή είναι μικρή. Μάθε να σκέφτεσαι.

Διάβαζε μόνο φιλοσοφία και ποίηση. Τα υπόλοιπα είναι απλά γνώσεις που ίσως, και να μη σου χρησιμεύσουν ποτέ. Τη γνώση την αποκτάμε με την πάροδο του χρόνου και με την προσωπική εξέλιξη της σκέψης.

Η φιλοσοφία υπάρχει σε κάθε μορφή τέχνης, σε κάθε τι στη ζωή. Η φιλοσοφία και η τέχνη, είναι η ίδια η ζωή. Μη μένεις μακριά τους, γιατί μένεις μακριά από τη ζωή.

Τα πάντα στη ζωή είναι ο έρωτας και η ηδονή. Το τέλος αυτών, είναι ο θάνατος.

Ο έρωτας και η ηδονή, δεν είναι απαραίτητα υλικές απολαύσεις. Συνήθως, όταν πραγματικά συμβαίνουν, είναι άκρως πνευματικές.

Ηδονή είναι το κάθε τι. Ένα παξιμάδι με ελιές κι ένα καραφάκι ρακή. Η απόλαυση μιας κουβέντας με φίλους, ένας βραδινός περίπατος στην παραλία, ένα λουλούδι που ανθίζει. Ηδονή είναι η ίδια η ζωή.

Το να ζεις χωρίς να ζεις, είναι έγκλημα. Δεύτερη ευκαιρία δεν είχε ποτέ κανείς.

Έχε πάντα ένα βιβλίο μαζί σου και τα μάτια σου ανοιχτά. Μην αφήνεις τη ζωή να περνάει από μπροστά σου χωρίς να κάνεις τίποτα. Δεν θα σου το συγχωρήσει ποτέ.

Καλλιέργησε το πνεύμα σου. Ο άνθρωπος χωρίς πνεύμα είναι ζωντανός νεκρός.

Ζήσε όσο προλαβαίνεις ακόμα. Αύριο θα είναι αργά.